Wat raken we in de loop van de tijd toch onze onbevangen stukken kind kwijt hè? Ik zocht de synoniemen even op van onbevangen zijn: ik vond o.a. ‘ongegeneerd’ en ‘vrijmoedig’. Zoals je kinderen vaak dingen ziet en hoort doen. Dingen vanuit nature.
Zoals bijvoorbeeld je stemgeluid ontdekken; ermee spelen, zingen, harde, zachte of gekke geluiden maken. Ik hoor het Quinn zo veel en zo vaak doen. En als het even kan laat ik haar ook en probeer ik de “‘sssssssst’s!” te vermijden. Hoe vaak is ons vroeger de mond gesnoerd? En worden er nog steeds kinderen afgekapt, tot stilte gemaand of krijgen ze op hun kop omdat ze te hard of te veel geluid maken of ergens doorheen praten?
Is dit misschien wel één van de redenen waarom we het zelf vaak zo lastig vinden om onze stem te gebruiken? Om te zeggen of te vertellen hoe je over iets denkt? En slikken we veel weg omdat we denken dat de ander iets niet wil horen? Het niet boeiend genoeg vindt? Of er misschien wel heel anders over denkt dan jij? Of omdat je bang bent voor een confrontatie?
Maar jij hebt toch niet zomaar een stem gekregen? Vanaf het eerste moment dat je ter wereld kwamen en onze jouw eerste ademteug nam?
Een stem om te laten horen dat je honger hebt, getroost of vastgehouden wil worden. Om te laten weten dat jij er bent. Er toe doet. Bestaat. Dat is jouw human right. Jouw bestaansrecht.
Ik ben vorig jaar begonnen aan yoga en één van onze docenten sluit soms haar lessen af met het zingen van een mantra. Ze geeft altijd aan dat je je vrij mag voelen om mee te zingen, mee te hummen of mee te neuriën. Toch zijn er weinig mensen die dat doen. Is het schroom om geluid te maken in het bijzijn van anderen? Want stel je voor dat jij straks de enige bent die geluid maakt of misschien wel raar klinkt…?
Ik heb zelf nu een aantal keren in groepsverband mogen ervaren hoe het is om samen, onder begeleiding van een docent, geluid te mogen maken/mantra’s te mogen zingen.
En seriously… ik vind dit zò bevrijdend, het doet echt wat met je. En het mooie is, je hoeft er helemaal niet voor te kunnen zingen. Dat scheelt weer ; ). En zoals sommigen van jullie misschien weten werken mantra’s ook door op een dieper niveau. Misschien dat het me daarom zo raakt.
Wat is een mantra?
Mantra’s komen van oorsprong uit India en Tibet. Een mantra is een woord, een korte zin of een gebed, opgesteld in het Sanskriet. Het zijn altijd mooie, wijze uitspraken, die een positieve boodschap hebben. Hun werking komt voort uit de trillingen van de klanken die door je hele lichaam en energieveld een positieve invloed hebben. Het woord mantra komt uit het Sanskriet en betekent ‘bevrijding van de geest’. (bron: www.wereldvanyoga.nl)
Nog zo’n verloren (of ondergestoft) onbevangen kindstuk die ik momenteel tegenkom is wanneer ik aan het knutselen, kleuren of tekenen ben met Quinn. Terwijl ik bezig ben merk ik hoe er tijdens het knippen, scheuren, plakken en tekenen mijn creativiteit geprikkeld wordt en hoe ik helemaal op ga in het moment. Twee dingen die ik er héél erg veel vind toe doen en waarvan ik denk dat wij die als volwassenen vaak missen. Mede door dat we het altijd druk-druk-druk hebben, moeilijk kunnen “niksen” en we onszelf ook nog eens wijsmaken dat we slecht zijn in knutselen of tekenen. Heb je een kind dat ooit horen zeggen? Nee. Die doet gewoon en is niet bezig met het eindresultaat of met wat anderen er van denken.
Gelukkig zijn er nog volwassenen die dit wel gewoon doen en die onbevangen kindstukken hebben weten vast te houden en die dit hebben weten te integreren in hun leven. Als hobby, passie en/of werk…
Twee van deze mensen zijn Irin en Annemieke.
Irin is de yogadocente waar ik eerder over sprak en Annemieke is een illustrator die onder andere mooie kunstwerkjes maakt op (troost)stenen. Ik heb hen allebei benaderd voor een samenwerking.
Ik wil The Gathering namelijk nieuw leven in blazen. Ik ben voornemens om voor elke editie (zoals het er nu naar uit ziet) iemand uit te nodigen. Iemand waarvan ik vind dat hij of zij iets tofs doet en waarvan ik denk dat we samen een waardevolle invulling aan een Gathering kunnen geven. Zo krijgt elke Gathering dus een andere invulling maar staan ze altijd in het teken van verbinding (met jezelf en met de ander); onbevangen en vrijmoedig! 🙂
De eerste Gathering staat gepland op woensdagochtend 20 september van 10:00 tot 12:00 uur in de omgeving van Apeldoorn. Meer info vind je om mijn instagramaccount en die van Annemieke @annemiek.bouwman.
Verwacht ergens in oktober de volgende. En je raadt het al: deze zal in samenwerking zijn met Irin en waarschijnlijk iets met mantra’s in petto hebben. Tegen die tijd vind je ook over deze Gathering meer info op mijn instagramaccount @onderwegmetsarah en die van Irin @irinyoga.
No responses yet